Έκπληξη αλλά και ικανοποίηση για το αποτέλεσμα προκάλεσε η είδηση την περασμένη Παρασκευή ότι Αστυνομικοί των Βρετανικών Βάσεων μπόρεσαν χάρη στο θάρρος και τη γρήγορη σκέψη ενός παιδιού, που χρησιμοποίησε το διεθνές σήμα κινδύνου, να συλλάβουν τον πατέρα – θύτη ενδοοικογενειακής βίας και να απομακρύνουν την οικογένεια από το επικίνδυνο αυτό περιβάλλον στο οποίο ζούσε.
Όλα έγιναν όταν οι αστυνομικοί έλαβαν μία ανώνυμη πληροφορία ότι ακούγονταν φωνές από ένα σπίτι στην περιοχή της Δεκέλειας. Μόλις όμως έφτασαν οι αστυνομικοί στο σημείο, η οικογένεια του ύποπτου για ενδοοικογενειακή βία, άνδρα, έμεινε σιωπηλή.
Ωστόσο οι αστυνομικοί παρατήρησαν ότι ένα από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας άρχισε να κάνει κάποιες εκφράσεις προσώπου και το διεθνές αθόρυβο σήμα κινδύνου με το χέρι του.
Αντιλαμβανόμενοι τότε οι αστυνομικοί το σήμα του μικρού συνέλαβαν τον άνδρα της οικογένειας και τον έθεσαν υπό κράτηση. Τελικά ο άνδρας αυτός οδηγήθηκε σε δίκη και το δικαστήριο τον καταδίκασε τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε, σε 25 μήνες φυλακή.
«Χρειάστηκε μεγάλη γενναιότητα για να επικοινωνήσει το παιδί με τους αστυνομικούς μας και είμαι ανακουφισμένος που η αστυνομία που βρισκόταν στο σημείο μπόρεσε να αναγνωρίσει το σήμα κινδύνου με χειρονομίες και να μεταφέρει την οικογένεια σε ασφαλές μέρος», είχε δηλώσει ο Υπαστυνόμος της SBA, Φάνος Χριστοδούλου.
Τι είναι το διεθνές αθόρυβο σήμα κινδύνου;
Το διεθνές αθόρυβο σήμα κινδύνου είναι ουσιαστικά μια χειρονομία η οποία γίνεται με ανοικτή την παλάμη κοιτώντας προς τα έξω και διπλωμένο τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη. Ακολούθως διπλώνοντας τα τέσσερα δάχτυλα προς τα κάτω, καλύπτεις τον αντίχειρα.
Δείτε το σχετικό βίντεο:
Πότε και πώς καθιερώθηκε
Το διεθνές αθόρυβο σήμα κινδύνου καθιερώθηκε για να υπάρχει ένας παγκόσμια αναγνωρίσιμος τρόπος επικοινωνίας κινδύνου σε περιπτώσεις όπου δεν είναι δυνατή η χρήση φωνής ή ήχου, όπως για παράδειγμα, σε περιβάλλοντα με θόρυβο ή καταστάσεις όπου θύματα βρίσκονται υπό απειλή και δεν μπορούν να μιλήσουν (π.χ. σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας).
Η καθιέρωση του σήματος αυτού που έχει αποδειχθεί σωτήρια για αρκετά θύματα, πάει πίσω στις αρχές της δεκαετίας του 2020 και θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν ένα από λίγα – αν όχι το μόνο – καλά που μας άφησε η πανδημία.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19 σημειώθηκε ραγδαία αύξηση αναφορών περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας μιας και τα θύματα λόγω καραντίνας, έμεναν εγκλωβισμένα για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο σπίτι με τους θύτες τους. Από την άλλη, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις κατέστησαν περιορισμένες και τις δυνατότητες των θυμάτων να επικοινωνήσουν και να ζητήσουν βοήθεια.
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ανάγκη για μια αθόρυβη επικοινωνία που θα έστελνε το σήμα κινδύνου εκεί που έπρεπε, αλλά και που δεν θα γινόταν αντιληπτή από τον θύτη που βρισκόταν συνεχώς στον ίδιο χώρο με το θύμα και παρακολουθούσε κάθε του κίνηση.
Ο θεμέλιος λοιπόν λίθος για το διεθνές αθόρυβο σήμα κινδύνου μπήκε από την Καναδική ΜΚΟ, «Canadian Women’s Foundation» τον Απρίλιο του 2020, στην οποία και πιστώνεται με την αγγλική ονομάσία: «Signal for Help».
Αυτό που έκανε ουσιαστικά η ΜΚΟ, ήταν να βρει μια λύση κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, όπου είχε παρατήρησε ότι πολλές γυναίκες και άτομα σε κακοποιητικές σχέσεις παγιδεύονταν στο σπίτι με τους κακοποιητές τους και δεν μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια, ούτε τηλεφωνικά ούτε με άλλους τρόπους, γιατί οι δράστες συχνά παρακολουθούσαν κάθε επικοινωνία.
Τη λύση τη βρήκε δημιουργώντας ένα απλό και διακριτικό σήμα με το χέρι, το οποίο θα μπορούσε να γίνει και μπροστά στην κάμερα (π.χ. σε κάποια βιντεοκλήση), ή και δημόσια, χωρίς να κινήσει υποψίες.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά το σήμα διαδόθηκε ραγδαία μέσω TikTok, Instagram και οργανισμών όπως ο ΟΗΕ και η Διεθνής Αμνηστία και καθιερώθηκε ως διεθνές, αθόρυβο σήμα κινδύνου, κυρίως για περιπτώσεις κακοποίησης, απαγωγής ή καταναγκασμού.
Πλέον σήμερα, θεωρείται ένας μη λεκτικός, καθολικά αποδεκτός τρόπος να δηλώσει κάποιος ότι χρειάζεται βοήθεια αλλά δεν μπορεί να μιλήσει.
Μάλιστα, η εκπαίδευση σε σχέση με τη σωτήρια αυτή χειρονομία έχει μπει σε αρκετές δομές, όπως σχολεία, αστυνομικές υπηρεσίες, οργανισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά.
