Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος τελειώνει και μια νέα εποχή δημιουργίας και ευημερίας ξεκινά: Η Ευγενία Νιάρχου είναι η όμορφη μεγάλη κόρη του Σταύρου και της Αριέτας Λιβανού. Ο πατέρας της θεωρείται ο πατριάρχης των Ελλήνων εφοπλιστών και έχει τη βάση του στη Νέα Υόρκη.
https://www.instagram.com/p/CHeuo5WA1uy/?utm_source=ig_embed
Η Ευγενία και η μικρότερη αδελφή της Τίνα Λιβανού, «πριγκίπισσες» στην τάξη των Ελλήνων πλοιοκτητών που κατακτούν την υδρόγειο, μεγάλωσαν μεταξύ Αγγλίας και Νέας Υόρκης με όλες τις ανέσεις. Μιλούν Ελληνικά με τη μητέρα τους, αγγλικά στο σχολείο και γαλλικά με τις γκουβερνάντες τους. Είναι κοσμικές, ντύνονται σε μόδιστρους όπως ο Jean Desses και ήδη από τα εφηβικά τους χρόνια γίνονται αντικείμενο πολιορκίας και θαυμασμού από δύο μεγάλους αντίζηλους στο χώρο της Ναυτιλίας που θέλουν στο πλευρό τους μια κόρη Λίβανού….
Τόσο ο Αριστοτέλής Ωνάσης όμως, όσο και ο Σταύρος Νιάρχος κονταροχτυπιούνται για την ξανθιά Τίνα και όχι για την πιο συνεσταλμένη μελαχρινή Ευγενία
Ο Νιάρχος ζητά από τον Σταύρο Λιβανό την Τίνα σε γάμο, αλλά εκείνος αρνείται, καθώς η κόρη του δεν είναι ούτε καν 18 ετών.. Λίγα χρόνια αργότερα όμως ο Λιβανός αποδέχεται την πρόταση του Ωνάση που παντρεύεται την Τίνα το 1946. Ο Νιάρχος δεν μπορεί να μείνει πίσω και έτσι ξαφνικά η Ευγενία του αποκαλύπτεται υπό νέο φως. Τη ζητά σε γάμο και παντρεύονται ένα χρόνο αργότερα
Οι δυο αδελφές Λιβανού ζουν παράλληλους βίους δίπλα στους δύο εφοπλιστές καθώς οι δυο τους συναγωνίζονται σε πλούτο επιτυχίας και διάθεση για προβολή και υπερβολή. Ο Ωνάσης έχει ως πλωτό ανάκτορο την «Χριστίνα», ο Νιάρχος την «Κρεολή», ο Ωνάσης δημιουργεί έναν καταπράσινο ιδιωτικό παράδεισο στον Σκορπιό, ο Νιάρχος στη Σπετσοπούλα.
Η Ευγενία ζει ανάμεσα στο Παρίσι, τη Νέα Υόρκη και το St Moritz, σε διαμερίσματα και επαύλεις με υπηρετικό προσωπικό, φορά υψηλή ραπτική και τις ακριβότερες γούνες και κοσμήματα. Και όμως, επιβεβαιώνοντας παλιά κλισέ, δεν είναι ευτυχισμένη. Στις δυο δεκαετίες που τη χωρίζουν ηλικιακά από το σύζυγό της, προστίθεται η αναγκαστική απόσταση που φέρνουν οι υποχρεώσεις του ανά τον κόσμο.
Ο ευέξαπτος χαρακτήρας του Νιάρχου δεν βοηθά την κατάσταση. Οι φωνές του κατά τη διάρκεια των καυγάδων τους θα μπορούσαν να καλύψουν ακόμη και το θόρυβο από τις μηχανές των πετρελαιοφόρων του. Παρόμοιες καταστάσεις αντιμετώπιζε και η αδελφή της Τίνα, ενώ όμως εκείνη αντιδρά στην κακή συμπεριφορά του Ωνάση, η Ευγενία αποτραβιέται και ανέχεται όλα τα ξεσπάσματα του συζύγου της, δίκαια και άδικα…
O Σταύρος και η Ευγενία Νιάρχου στα τέλη της δεκαετίας του 50
Η ιστορία του Σταύρου Νιάρχου με την κόρη του Χένρι Φορντ, ιδρυτή της περίφημης αυτοκινητοβιομηχανίας φέρει ίσως το πιο ισχυρό πλήγμα στην Ευγενία. Έπειτα από 18 χρόνια γάμου και έχοντας αποκτήσει τέσσερα παιδιά με την Ευγενία,- στον ερχομό του πρώτου τους γιου της είχε χαρίσει ένα διαμάντι 128 καρατίων- ο Σταύρος Νιάρχος κάνει την μεγάλη ανατροπή αδιαφορώντας για τις συνέπειες:
Συναντά τον Αύγουστο του 1965 την κόρη του Χένρι Φορντ, ιδρυτή της περιβόητης αυτοκινητοβιομηχανίας, την εικοσάχρονη τότε Σαρλότ Φορντ και την αφήνει έγκυο. Έπειτα από πίεση του πατέρα της, ζητά από την Ευγενία να του δώσει διαζύγιο στο Μεξικό. Η σύζυγός του, καθώς τα νέα κάνουν το γύρο του κόσμου, δεν του αρνείται και έτσι ανοίγει ο δρόμος για να παντρευτεί τη Σαρλότ η οποία του χαρίζει μια κόρη, την Έλενα.
Δύο χρόνια αργότερα ωστόσο, ο Νιάρχος αφήνει τη νέα του σύζυγο για να επιστρέψει στη νόμιμη. Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε αναγνωρίσει ποτέ το μεξικάνικο διαζύγιο του Έλληνα εφοπλιστή και έτσι η Ευγενία Λιβανού υποδέχτηκε ξανά το σύζυγό της στην οικογενειακή εστία, έχοντας συγχωρέσει την πράξη του, αδιαφορώντας για τα σχόλια.
Όπως αναφέρει ωστόσο το Paris Match, πληγωμένη από την εγκατάλειψη, η Eυγενία Νιάρχου έχει στραφεί στην Επιστήμη και έχει κάνει τα αντικαταθλιπτικά και τα υπνωτικά τους καλύτερούς της φίλους. «Αισθάνεται ένα κενό και μια βαθιά απογοήτευση. Δεν μπορεί να αποδεχτεί την έλλειψη τρυφερότητας και προσοχής.» γράφει η Caroline Pigozzi στο Paris Match.
«Σε ηλικία 42 ετών, ούτε η χλιδή, ούτε η αγάπη των παιδιών της μπορούν να την παρηγορήσουν. Νιώθει σαν ζωντανή νεκρή. Με την αγωνία να ορίζει τη ζωή της χάνει τη λάμψη και τη γοητεία που εντυπωσίαζε όσους την πλησίαζαν παλαιότερα και το μόνο που της απομένει είναι η μάσκα της απελπισίας και του φόβου που έχει αγκιστρωθεί στο πρόσωπό της»
Έτσι φτάνουμε στην μοιραία βραδιά στη Σπετσοπούλα….
Όπως περιγράφει η δημοσιογράφος η Caroline Pigozzi στο Paris Match, το βράδυ της 3ης Μαίου του 1970, στη Σπετσοπούλα, η Ευγενία φόρεσε το νυχτικό της, έγραψε ένα ακατανόητο σημείωμα στο σύζυγό της και κατάπιε μια μεγάλη ποσότητα υπνωτικών χαπιών…
Όταν η βρήκαν αναίσθητη λίγη ώρα αργότερα, ο Νιάρχος υποψιάστηκε αμέσως πως η σύζυγός του είχε πάρει υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε τέτοιο και έτσι άρχισε να την προκειμένου να την συνεφέρει. Προσπάθησε να την κρατήσει όρθια, και κατόπιν με τη βοήθεια του υπηρετικού προσωπικού να την κάνει να πιεί μαύρο καφέ.
Είχε περάσει πλέον μιάμιση ώρα όταν έφτασε με ελικόπτερο στη Σπετσοπούλα ο γιατρός της εταιρίας, Παναγιώτης Αρναούτης. Ο Σταύρος Νιάρχος δεν ήθελε να καλέσει σε βοήθεια τον γιατρό που βρισκόταν στις Σπέτσες καθώς από προηγούμενη εμπειρία, γνώριζε ότι δεν διέθετε τον κατάλληλο εξοπλισμό και ούτε ήταν διατεθειμένος να ταξιδέψει με ταχύπλοο στο νησί.
Ούτως ή άλλως ήταν πλέον αργά. Καθώς ο θάνατος της Ευγενίας δεν οφειλόταν σε φυσιολογικά αίτια, η σωρός της έπρεπε να φύγει από τη Σπετσοπούλα και να μεταφερθεί στην Αθήνα προκειμένου να γίνει η απαραίτητη νεκροψία.
Το πόρισμα ανέφερε πως ο θάνατος της είχε προκληθεί από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών.
Η πρώτη αυτή νεκροψία ωστόσο αμφισβητείται υπό το βάρος της φημολογίας που κυριαρχεί τις πρώτες μέρες μετά το θάνατο της Ευγενίας. Μια δεύτερη νεκροψία διατάσσεται από τον εισαγγελέα Πειραιώς Κωνσταντίνο Φαφούτη που δείχνει ότι η ποσότητα των βαρβιτουρικών που είχε πάρει η Ευγενία δεν ήταν θανατηφόρα και αποδίδει το θάνατο της σε φυσικές κακώσεις.
Ο Νιάρχος βρίσκεται στο στόχαστρο του Τύπου της εποχής. Η υπόθεση είχε όλα τα απαραίτητα συστατικά για να είναι συναρπαστική: Ένα πολυτελές ιδιωτικό νησί, έναν περιβόητο, εκκεντρικό Έλληνα Κροίσο, την όμορφη σύζυγό του και έναν μυστηριώδη όσο και ξαφνικό θάνατο.
To μυστήριο της καθυστέρησης της άφιξης του γιατρού φτάνει μέχρι το πρωτοσέλιδο των Times του Λονδίνου. «Οι ανταγωνιστές μου με κατηγορούν και με διαβάλλουν» δηλώνει, την στιγμή που το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τον θάνατο της Ευγενίας, δεν μοιάζει να εμπεριέχει συμπόνοια για εκείνους που είχε αφήσει πίσω της, ούτε καν για τα παιδιά της….
Οι αντιφατικές νεκροψίες οδηγούν σε μια τρίτη. Τη σορό εξετάζουν οι τέσσερεις ιατροί που είχαν βγάλει τις προηγούμενες γνωματεύσεις και δύο έμπειροι παθολόγοι που έχει ορίσει ο Νιάρχος. Αυτή τη φορά η ετυμηγορία ήταν ομόφωνη.
Όπως αναφέρει ο Πίτερ Έβανς στη βιογραφία του Αριστοτέλη Ωνάση το πόρισμα ξεκαθάριζε πως «οι εκχυμώσεις που βρέθηκαν στο σώμα ήταν ελαφρές. Η νεκρή βρισκόταν ήδη σε κωματώδη κατάσταση όταν προκλήθηκαν και δε συνέβαλαν στο μοιραίο…».
Η Ελληνική δικαιοσύνη απάλλαξε τελικά τον Σταύρο Νιάρχο από κάθε ευθύνη για το θάνατο της συζύγου του, λίγο πριν το τέλος του 1970. Αν η κοινή γνώμη εξακολουθούσε να έχει ερωτήματα – άλλωστε το ότι οι έρευνες έγιναν υπό το καθεστώς των συνταγματαρχών άφηνε κάποιο περιθώριο αμφιβολίας- δεν ίσχυε το ίδιο για την οικογένεια της Ευγενίας
Ο Γιώργος Λιβανός, αδελφός της Ευγενίας και της Τίνας, Λιβανού είχε μιλήσει σχετικά στον Νίκο Γκατζογιάννη, για το βιβλίο «Ελληνική Φλόγα».
«Πολλοί έλεγαν τότε ότι ο Νιάρχος ήταν υπεύθυνος για το θάνατο της Ευγενίας, αν όχι στην πράξη, τουλάχιστον εμμέσως για ψυχολογικούς λόγους, αλλά όλα αυτά είναι σαχλαμάρες. Αν κάποιος είναι δυστυχής και θέλει να αυτοκτονήσει δεν μπορεί να πει ότι κάποιος άλλος τους ώθησε σε αυτό. Είχαμε κληθεί να καταθέσουμε στις αρχές και ποτέ δεν υπήρξε καμία ένδειξη ότι εγώ, η αδελφή μου ή η μητέρα μου κατηγορούσαμε τον Νιάρχο.»
Πράγματι μεγαλύτερη ένδειξη για την αθωότητα του Σταύρου Νιάρχου δεν θα μπορούσε να υπάρξει από την στήριξη που του έδειξε η πεθερά του, Αριέτα Λιβανού η οποία μάλιστα ήταν από τους πρώτους που επικρότησε και την ιδέα να παντρευτεί ο Νιάρχος της αδελφή της Ευγενίας, Τίνα Λιβανού πρώην σύζυγο του Αριστοτέλη Ωνάση.
Αυτό ήταν κάτι που επιθυμούσε τόσο ο Νιάρχος, που από την αρχή είχε σαν στόχο τη σύζυγο του μεγάλου του επιχειρηματικού αντιπάλου, όσο και η Τίνα που έπειτα από δύο διαζύγια αναζητούσε την ασφάλεια που θα της προσέφερε ο εφοπλιστής.
Στο μυαλό της Αριέτας Λιβανού ο γάμος με την μικρότερη κόρη της, την αδελφή της πρόωρα χαμένης συζύγου του, θα έδειχνε ξεκάθαρα ότι ο Σταύρος Νιάρχος έχαιρε την απόλυτη αποδοχή της οικογένειας της και θα υπογράμμιζε το γεγονός ότι δεν τον θεωρούσαν υπεύθυνο για το θάνατό της.
Η ένωση τους το 1971 ωστόσο ενέτεινε την μυθολογία που ήθελε την τραγωδία να αγγίζει συχνότερα εκείνους που διέπρατταν την ύβρι του να ξεχωρίζουν, ειδικά όταν το 1974 η Τίνα ακολούθησε τα βήματα της αδελφής της, βρίσκοντας και η ίδια πρόωρο τέλος έπειτα από μια ισχυρή δόση βαρβιτουρικών έπειτα από τον τραγικό θάνατο του γιου της Αλέξανδρου Ωνάση.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι εποχές που τα ονόματα των δύο μεγάλων Ελλήνων πλοιοκτητών ήταν συνώνυμα με τον πολυτάραχο βίο τους έχουν πλέον παρέλθει.
Οι αλλοτινοί επιχειρηματικοί αντίπαλοι κληροδότησαν στο Ελληνικό κράτος τα ιδρύματα που φέρουν τα ονόματα τους την πιο ουσιαστική κληρονομιά και δώρο στην πατρίδα τους, επιδεικνύοντας ακάματη δραστηριότητα και έχοντας προσφέρει πολλαπλά και ποικιλοτρόπως στη χώρα και τους πολίτες της εδώ και δεκαετίες.
