Τo Σάββατο πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο Ιρλανδός σχεδιαστής και προσωπικός στιλίστας της πριγκίπισσας Diana, Πολ Κοστέλο.
«Με βαθιά θλίψη ανακοινώνουμε τον θάνατο του Πολ Κοστέλο μετά από σύντομη ασθένεια» ανακοίνωσε η οικογένειά του. Ο προσωπικός σχεδιαστής της αείμνηστης πριγκίπισσας Νταϊάνα πέθανε στο Λονδίνο, όπου ήταν με τη σύζυγό του και τα επτά παιδιά του.
Η πορεία του στον χώρο της μόδας υπήρξε διακριτική αλλά καθοριστική. Από το 1983, όταν ανέλαβε καθήκοντα προσωπικού στυλίστα της πριγκίπισσας Νταϊάνα, μέχρι και το 1997, συνόδευε την πιο φωτογραφημένη γυναίκα του πλανήτη όχι μόνο με τις δημιουργίες του, αλλά και με μια βαθιά αίσθηση εμπιστοσύνης.
Όπως είχε εξομολογηθεί σε συνέντευξή του, η συνεργασία αυτή δεν ήταν απλώς μια επαγγελματική ευκαιρία, ήταν η στιγμή που ένιωσε πως το όνειρό του είχε πραγματικά δικαιωθεί.
Πίσω από τους τίτλους και τα φώτα, θυμόταν πάντα τη Νταϊάνα σαν έναν άνθρωπο με απλότητα: μια γυναίκα που τον κερνούσε τσάι και σπιτικά scones, που δεν επιδίωκε να επιβληθεί με τη βασιλική της ιδιότητα αλλά να σταθεί με καλοσύνη.
Οι συλλογές του αποτελούσαν έναν διάλογο ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο. Το τουίντ, τα φλοράλ μοτίβα και το ιρλανδικό λινό δεν ήταν απλώς υλικά, ήταν η μνήμη της πατρίδας του, την οποία κουβαλούσε πάντοτε ως δημιουργική πυξίδα. Χαρακτηριστικό του ήταν ότι μπορούσε να μεταμορφώσει τα “old school” στοιχεία σε κάτι φρέσκο, χρωματιστό και απροσδόκητο.
Τα τελευταία δύο δεκαετίες συνέδεσε το όνομά του με μια ιδιαίτερα επιτυχημένη συνεργασία με τα Dunnes Stores, δημιουργώντας σειρές που έφεραν την υπογραφή του σε χιλιάδες σπίτια. Ακόμη και πρόσφατα, στη διοργάνωση της Εβδομάδας Μόδας του Λονδίνου, παρουσίασε μια συλλογή που ταξίδευε το κοινό στη δεκαετία του ’60, με τον χαρακτηριστικό τίτλο “We stroll down Rodeo Drive”.
Κι όμως, όσο έντονη κι αν ήταν η πορεία του στον χώρο, ο ίδιος ονειρευόταν κάτι πιο ήρεμο. Όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του το 2024, η αληθινή του φιλοδοξία ήταν κάποτε να αφήσει πίσω του τη μόδα. Να πάρει ένα παλιό αυτοκίνητο, να διασχίσει τη γαλλική ύπαιθρο και να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Ένα όνειρο που φανέρωνε την αφοπλιστική του ευαισθησία, την ίδια που έκανε τις δημιουργίες του τόσο ξεχωριστές.
Σήμερα, το όνομά του μένει ως υπενθύμιση ενός δημιουργού που δεν ακολούθησε απλώς τις τάσεις, αλλά τις διαμόρφωσε, και ενός ανθρώπου που έφυγε αφήνοντας πίσω του μια αισθητική παρακαταθήκη γεμάτη ανθρωπιά, κομψότητα και βαθιά αγάπη για την τέχνη.
Πηγή:Tlife
