Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τότε που η σπουδαία αυτή Ελληνίδα ηθοποιός έφυγε από τη ζωή.
Υπήρξε μια από τις πιο δημοφιλείς και ξεχωριστές ηθοποιούς της χρυσής εποχής του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Οι γονείς της ήταν ποντιακής καταγωγής. Συγκεκριμένα η μητέρα της Δόμνα γεννήθηκε στο Μπακού και ο πατέρας της Χαρίλαος στο Αικατερινεντάρ. Η ίδια γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στο Κερατσίνι.
Σπούδασε χορό και από τα οχτώ της χρόνια άρχισε να δίνει παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή συμμετέχοντας στο παιδικό μπαλέτο της Λουκίας Σακελλαρίου-Κωτσοπούλου, μαζί με την Ελένη Προκοπίου.
Καριέρα
Το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο το έκανε το 1955, σε ηλικία 16 ετών, στην ταινία της Φίνος Φιλμς Η άγνωστος, σε σκηνοθεσία Ορέστη Λάσκου. Το δοκιμαστικό στα στούντιο του Φίνου το έκανε με τον Αριστείδη Καρύδη-Φουκς και τον Ντίνο Κατσουρίδη.
Το θεατρικό της ντεμπούτο έγινε το 1957 στην επιθεώρηση Ελέφαντες και ψύλλοι, εκεί όπου γνωρίστηκε με τον Γιάννη Δαλιανίδη. Προηγουμένως την είχε δει ο Ναπολέων Ελευθερίου να χορεύει στο κέντρο «Σε λα πεν» και της έκανε την πρόταση να παίξει στη συγκεκριμένη επιθεώρηση. Αργότερα συνεργάστηκε με τον επιχειρηματία του μουσικού θεάτρου Βασίλη Μπουρνέλη στο Θέατρο Ακροπόλ.
Στην τηλεόραση εμφανίζεται πρώτη φορά στη σειρά Ο Δρόμος το 1977, το σενάριο της οποίας υπέγραφε αρχικά και μέχρι τον θάνατό του ο Κώστας Πρετεντέρης.
Οι πιο νέοι την θυμούνται ως τη μητέρα της Ελένης Βλαχάκη (Ελένη Ράντου) στην αγαπημένη σειρά του ΑΝΤ1 Κωνσταντίνου και Ελένης, που προβάλλεται μέχρι και σήμερα καθημερινά σε επανάληψη, με μεγάλη επιτυχία.
Προσωπική ζωή
Η Μάρθα Καραγιάννη, είχε παντρευτεί τον Δημήτρη Στεφανάκο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Το 2001 έγραψε την αυτοβιογραφία της με τίτλο “Ο έρωτας μωρό μου είναι γλέντι” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Άγκυρα”.
Ένα μεγάλο κομμάτι του βιβλίου περιλαμβάνει συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει μέχρι τότε. Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία αλλά και περισσότερες πληροφορίες για τις ταινίες και τα θεατρικά που συμμετείχε περιλαμβάνονται στο δεύτερο αυτοβιογραφικό βιβλίο, “Μάρθα Καραγιάννη, κορίτσι για μιούζικαλ”, που κυκλοφόρησε το 2009 και το έγραψε ο Μάκης Δελαπόρτας για τις εκδόσεις Ορφέας.
«Είναι αναξιοπρεπές να ερωτεύεται κάποιος από μια ηλικία και μετά. Αυτό το πράγμα δεν περνάει απ’ το μυαλό μου εδώ και 25 χρόνια. Είναι κύκλος και κλείνει. Όλα τα άλλα είναι παλιμπαιδισμοί. Τα ρουμπινέτα κλείνουν και άμα είσαι ξύπνιος το αντιλαμβάνεσαι και λες δεν με παίρνει. Ερωτεύτηκα όταν έπρεπε, αγάπησα και με αγάπησαν, έκανα τρέλες, γέλασα, έκλαψα, γλέντησα… Γιατί να ξέρεις, ο έρωτας, μωρό μου, είναι γλέντι. Φτάνει να το γλεντάς στη σωστή ηλικία», είχε δηλώσει η ίδια σε μια από τις παλαιότερες συνεντεύξεις της.
Για τους άντρες που είχαν πέσει στον έρωτά της είχε πει: «Στη ζωή μου και με έδιωξαν και έδιωξα. Θέλω να πω, ότι δεν είναι κάτι που το μετράς. Είναι αρχαίες ιστορίες αυτές… Ο άντρας είναι ένα μεγάλο παιδί. Με τα καλά του και με τα κακά του. Δεν έχω παράπονο από τους άντρες της ζωής μου. Οι περισσότεροι είναι φίλοι μου. Ήταν καλοί άνθρωποι. Δεν θα μπορούσα να κάνω παρέα μετά μαζί τους αφού χωρίσαμε, αν δεν ήταν».
Το μεγάλο «αγκάθι» στη ζωή της
Η Μάρθα Καραγιάννη έχει μιλήσει για την εγκυμοσύνη της που δεν προχώρησε ποτέ και δημιούργησε ένα αγκάθι στη ζωή και στην ψυχή της.
«Ήταν ένας κούκλος ο άντρας μου. Ήμασταν πολύ όμορφο ζευγάρι, αλλά δυστυχώς χωρίσαμε γρήγορα. Ο γάμος μας κράτησε μόνο είκοσι δύο μήνες. Δεν ήταν εύκολο να ζήσουμε μαζί. Στη ζωή μας ήμασταν πολύ προσγειωμένοι, δεν νιώθαμε σταρ. Αλλά συμβαίνουν διάφορα πράγματα σε μία σχέση που δεν μπορείς να τα προβλέψεις και αλλάζει η ζωή σου. Τότε είχα μείνει έγκυος.
Δυστυχώς έχασα το παιδί και αυτή ήταν η αιτία που χωρίσαμε. Μετά πάγωσε η σχέση και ο γάμος μας. Απομακρυνθήκαμε ο ένας από τον άλλον. Αυτή η απώλεια με επηρέασε πολύ. Μπορώ να πω ότι μου στιγμάτισε τη ζωή. Ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία. Είναι πολύ δύσκολο, όταν σου συμβεί σε τόσο μικρή ηλικία να χάνεις το παιδί σου, να καταφέρεις μετά να ξαναβρείς την ισορροπία σου», είχε πει.
Μετά από αυτή την τραγική εμπειρία, δεν θέλησε να ξαναπροσπαθήσει να γίνει μητέρα, από φόβο μήπως συμβεί ξανά το ίδιο.
