Μια συνέντευξη γεμάτη αλήθειες και προσωπικές αποκαλύψεις έδωσε ο Τζώνη Καλημέρης «Στη Στροφή» και τη Σοφία Τουντούρη.
Ο γνωστός τηλεοπτικός παραγωγός μίλησε ανοιχτά για την περιπέτειά του με τον καρκίνο του δέρματος, αλλά και για τη νέα σελίδα στην προσωπική του ζωή, τον επικείμενο γάμο του με την Ελπίδα Ιακωβίδου..
Όσα εξομολογήθηκε ο Τζώνη Καλημέρης:
«Ακόμη και το διάστημα που ήμουν στην Αμερική και έκανα θεραπείες ακτινοβολίας, για τον καρκίνο του δέρματος που είχα, περνούσα ωραία. Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που πήγα στο νοσοκομείο και μου είπαν οι γιατροί ότι υπάρχει και μια ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης, δε μπορούσα να καταλάβω γιατί μου το λένε. Δεν αισθανόμουν καμία ανάγκη να είμαι σε ένα γκρουπ και να μιλάω γι’ αυτό που περνάω. Ήμουν οκ… Πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο», είπε αρχικά ο Τζώνη Καλημέρης.
«Η διάγνωση έγινε το 2004, τα πρώτα συμπτώματα ξεκίνησαν από το 2002. Είχα κάποιες κοκκινίλες που δεν έφευγαν με τίποτα. Στην αρχή έπαιρνα κάτι κρέμες. Πήγα σε μια δερματολόγο από σύμπτωση με την τότε σύζυγό μου που ήθελε να δει κάτι φακίδες, είδε τις κοκκινίλες και μου είπε ότι μάλλον πρέπει να κάνω βιοψία. Και μετά τη διάγνωση εκεί μου είπε η γιατρός, αν θέλω κάποια ψυχολογική βοήθεια, αλλά δεν χρειάστηκα. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, μπορώ να κάνω κάτι;
Μόνο να αφεθώ στα χέρια της επιστήμης. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί να φοβηθώ; Να διευκρινίσω το εξής για να μη θεωρηθώ ως ήρωας ή Δον Κιχώτης, δεν πέθαινα. Αυτό το είδος του καρκίνου που είχα, αν δεν αντιμετωπιζότανε για καιρό, τότε μπορεί να γινόταν μεταστάσιμος. Στη φάση που το είχα εγώ, δεν ήταν μεταστάσιμος. Ήταν κακοήθες, αλλά δεν ήταν κάτι από το οποίο κινδύνευα να πεθάνω άμεσα. Ήμουν στην ΕΡΤ εκείνη την περίοδο και δεν με επηρέασε στην καθημερινότητά μου. Στα παιδιά μου δεν είχα πει τίποτα… Και στους φίλους μου δεν το είχα πει από την αρχή. Το είπα σε πολύ λίγους ανθρώπους», εξομολογήθηκε στη συνέχεια.
Για την προσωπική του ζωή, ο Τζώνη Καλημέρης ανέφερε: «Προσωπικά είμαι πάρα πολύ καλά. Παντρεύομαι και αυτό με αγχώνει γιατί ενώ είμαι πολύ καλός καλεσμένος, είμαι πολύ κακός οικοδεσπότης γιατί θέλω όταν βαρεθώ να μπορώ να φύγω. Ράφτηκα για τον γάμο. Είναι ο τρίτος γάμος και μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα, έτσι όπως βλέπω τα πράγματα ότι θα είναι ο τελευταίος. Η Ελπίδα είναι τρομερά υποστηρικτική, με φροντίζει, με αγαπάει, με κάνει και γελάω, είναι έντονη. Δε μου κρύβεται και γι’ αυτούς όλους τους λόγους είμαστε πολύ καλά».
