Ο πρωταγωνιστής της καθημερινής σειράς «Ήλιος» μιλά στον Γιάννη Βίτσα και το “7 ΜΕΡΕΣ TV” για τις κομβικές προσωπικές του στιγμές, την ζωή του στην Αμερική αλλά και την εξέλιξη του χαρακτήρα του στο σίριαλ.
Έπειτα από επτά χρόνια, επέστρεψες στην Ελλάδα από τις ΗΠΑ, προκειμένου να πρωταγωνιστήσεις στην καθημερινή σειρά «Ήλιος», αποτελεί ένα μεγάλο στοίχημα και για σένα.
Θα έλεγα περισσότερο ευχάριστη έκπληξη παρά στοίχημα. Δεν στοιχηματίζω πια στις επιλογές μου. Τις χαίρομαι, είτε είναι θετικό είτε αρνητικό το αποτέλεσμά τους. Ο «Ήλιος» με κάνει πολύ χαρούμενο και περήφανο.
Για πρώτη φορά, λοιπόν, στην πορεία σου πρωταγωνιστείς σε μια καθημερινή σειρά. Το φοβήθηκες αρχικά;
Φυσικά και στην αρχή το φοβήθηκα. Αλλά έχουν αλλάξει πια τα δεδομένα και οι καθημερινές σειρές δεν είναι αυτό που ήταν. Γίνονται με κόπο και προσπάθεια από όλους. Η δυσκολία φέρνει πάντα αποτέλεσμα και όλοι οι συντελεστές της συγκεκριμένης δουλειάς επενδύουν πολύ χρόνο και ενέργεια για το καλύτερο αποτέλεσμα. Είναι σαν μεγάλου μήκους ταινία.
Τι αγαπάς στον ήρωα που υποδύεσαι;
Την εμμονή του στην αλήθεια και τα ελαττώματά του. Ένα από αυτά είναι η έλλειψη διπλωματικής πολιτικής. Κάποιες φορές δεν μπορεί να δει καθαρά την αλήθεια, ακριβώς επειδή αφήνει τα συναισθήματά του να τον συμπαρασύρουν. Επειδή, για παράδειγμα, σιχαίνεται υπερβολικά τη διαφθορά, δεν μπορεί να κρατήσει απόσταση από τους διεφθαρμένους και να βρει αυτό που ψάχνει ως τελικό αποτέλεσμα. Η εμπάθεια δεν βγαίνει σε καλό.
Έχεις διαγράψει μια τεράστια καλλιτεχνική πορεία στην Ελλάδα, ενώ τα τελευταία χρόνια πολύ συνειδητά επέλεξες να ζήσεις στις ΗΠΑ, κάνοντας μια νέα πολύ ενδιαφέρουσα αρχή, με ξεχωριστές συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες και διεθνείς σειρές. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που βίωσες τα επτά χρόνια της Αμερικής και τι σε κράτησε εκεί;
Δεν αισθάνομαι ότι έχω καταφέρει τίποτα σπουδαίο μέχρι στιγμής, πέρα από το γεγονός ότι καταφέρνω να ζω μέσα από τη δουλειά που αγαπώ. Πολλές δυσκολίες. Πείνα, αμφισβήτηση, επιθέσεις από γνωστούς και αγνώστους και τρέλα από μέσα κι από έξω. Ωραιότατα μαθήματα-προκλήσεις για απλούς θνητούς. Αυτό με κράτησε και ακόμα με κρατά ζωντανό, είτε στην Αμερική είτε στην Ελλάδα ή όπου με φέρει το ποτάμι της ζωής.
Απαιτήθηκε να κάνεις άλλες δουλειές το πρώτο διάστημα;
Πολλές. Πορτιέρης σε εστιατόρια και μπαρ, ιδιαίτερα μαθήματα γλωσσών, θεραπείες. Ακόμη και οδηγός σε μια κυρία με αναπηρία.
Υπήρξαν ημέρες στις ΗΠΑ που δεν είχες χρήματα ούτε για τα αναγκαία;
Δυστυχώς, ναι. Χωρίς 1,5 δολάριο να πάρω λεωφορείο. Κι έπρεπε να περπατήσω 4,5 ώρες μετά την πρόβα για να φτάσω σπίτι. Τεράστιες αποστάσεις. Να σκεφτείς και να σκεφτείς.
Τι έμαθες για τον εαυτό σου το διάστημα που έζησες στην Αμερική;
Ότι το ζητούμενο στη ζωή είναι μόνο η ευτυχία. Παλεύουμε για τη δική μας ευτυχία αρχικά και αν βοηθάμε κι άλλους να ευτυχήσουν, ακόμη καλύτερα. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι.
