Έφυγε αθόρυβα, όπως ακριβώς έζησε τις πιο δύσκολες στιγμές του. Ο Νίκος Γαλανός, ένας από τους πιο γοητευτικούς και αγαπητούς ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Μαΐου, στα 79 του χρόνια, έπειτα από μακρόχρονη και σιωπηλή μάχη με τον καρκίνο.
Μια μάχη που ξεκίνησε πολύ νωρίτερα απ’ όσο γνωρίζαμε…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Σε ευχαριστούμε για όλα»: Η συγκινητική ανάρτηση της Φίνος Φιλμ για τον Νίκο Γαλανό
Συγκινεί ο Ανδρέας Γεωργίου για το θάνατο του Νίκου Γαλανού: Η πρώτη ανάρτηση
Νίκος Γαλανός: Η αρχή στο πλευρό της Καρέζη και το τέλος στη «Γη της Ελιάς»
Ήταν το 2001 όταν, κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης ρουτίνας, ήρθε αντιμέτωπος με μια σκληρή διάγνωση: επιθετική μορφή καρκίνου. Ο κόσμος του γκρεμίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά. «Ήταν η πρώτη φορά που ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο», είχε αποκαλύψει σε σπάνια συνέντευξή του στη Lifo, περιγράφοντας εκείνη την περίοδο ως την πιο τρομακτική της ζωής του.
Από επιλογή, κράτησε το πρόβλημα υγείας του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Επέλεξε να νοσηλευτεί με ψεύτικο όνομα, ώστε να αποφύγει τα αδιάκριτα βλέμματα και να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του. Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, κατάφερε να βγει νικητής. Όχι μόνο επέζησε, αλλά γύρισε στη ζωή με ανανεωμένη πίστη και αφοσίωση στο επάγγελμά του, συνεχίζοντας με τη γνωστή του ευγένεια, κομψότητα και διακριτικότητα.
Δυστυχώς, σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, η ασθένεια επανήλθε. Παρ’ όλα αυτά, δεν εγκατέλειψε ποτέ. Υποβαλλόταν σε θεραπείες, αλλά συνέχιζε να δουλεύει, να βγαίνει, να χαμογελά. Δεν ήθελε να προκαλεί λύπηση — και κυρίως δεν ήθελε να παραδοθεί.
Ο τελευταίος χρόνος, όμως, ήταν ο πιο δύσκολος. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε, και ο ίδιος βρέθηκε αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο του φόβο: να χάσει τον έλεγχο του σώματός του, ενώ το πνεύμα του παρέμενε νηφάλιο. Όπως είχε εκμυστηρευτεί, δεν τον τρόμαζε ο θάνατος όσο η σταδιακή φθορά, η καθηλωτική αδυναμία.
Ο Νίκος Γαλανός αποχαιρέτησε τον κόσμο με τον ίδιο σεβασμό με τον οποίο τον υπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια. Και αν κάτι αποδεικνύει η πορεία του, είναι πως η αληθινή γενναιότητα πολλές φορές δεν φαίνεται στις κάμερες. Κρύβεται πίσω από σιωπές, ψεύτικα ονόματα, και βλέμματα που δεν έπαψαν ποτέ να χαμογελούν.
