Με μια συγκλονιστική και ιδιαίτερα συγκινητική εκδήλωση, ο Σύνδεσμος «Μωρά Θαύματα» γιόρτασε τη συμπλήρωση 10 χρόνων αδιάλειπτης προσφοράς και στήριξης προς τα πρόωρα μωρά και τις οικογένειές τους.
Διαβάστε επίσης: Συγκινεί ο Χριστόφορος Θεοφάνους: Κολυμπά 28km σε 10 ώρες στέλνοντας ηχηρό μήνυμα για την προωρότητα
O νεαρός υπερμαραθώνιος κολυμβητής Χριστόφορος Θεοφάνους από την Ελλάδα – ο ίδιος «Μωρό-θαύμα» που γεννήθηκε πρόωρα στις 28 εβδομάδες κύησης με πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης – κολύμπησε τιμώντας τα 10 χρόνια δράσης του Συνδέσμου, στέλνοντας ισχυρό μήνυμα αντοχής και ελπίδας και αφιερώνοντας τον αγώνα του σε όλα τα πρόωρα νεογνά της Κύπρου!
Ο 21χρονος σήμερα Χριστόφορος, που τον Σεπτέμβριο του 2024 είχε ήδη καταφέρει να διανύσει 42,2 χιλιόμετρα κολυμπώντας στο Ιόνιο Πέλαγος σε 15 ώρες χωρίς διακοπή, συγκίνησε το κοινό με τη δύναμη ψυχής και την προσωπική του ιστορία.
To ΗΕLLO! λίγες ημέρες μετά τον άθλο του μίλησε μαζί του σε μια αποκλειστική συνέντευξη για όλα όσα βίωσε μέσα και έξω από την πισίνα.
Ο Χριστόφορος με συγκίνηση στα μάτια και με μια μεγάλη ανακούφιση για την προσφορά του, μίλησε για την μεγάλη του αγάπη και τα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν με την συγκεκριμένη δράση.
Η κολύμβηση και το υγρό στοιχείο για εμένα είναι το φυσικό μου περιβάλλον. Δεν ξέρω γιατί την αγάπησα τόσο. Ίσως είναι αυτή η ηρεμία και η ησυχία που νιώθω μέσα στο νερό…
Ίσως είναι και που σαν έμβρυο δεν συμπλήρωσα τον καιρό που έπρεπε μέσα στο υγρό στοιχείο και το έχω απωθημένο … (αστειεύομαι). Ειδικά όταν κολυμπάω για κάποιο καλό σκοπό νιώθω μια απέραντη χαρά. Έτσι όταν έφτασα στο Ολυμπιακό κολυμβητήριο Λευκωσίας ένιωθα αυτή τη χαρά για πολλούς λόγους. Μπήκα σε ένα ανακαινισμένο κολυμβητήριο, πολύ όμορφο και λειτουργικό, με ανθρώπους που με περίμεναν με αγκαλιές και χαμόγελα. Όλα ήταν οργανωμένα τέλεια και ο πιο σημαντικός λόγος ήταν ο σκοπός για τον οποίο θα κολυμπούσα.
Ήθελα να συνεισφέρω και εγώ με τον τρόπο μου στον Σύνδεσμο ΜΩΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ γιατί γνωρίζω το έργο που επιτελεί και πόσο σημαντικό είναι. Ανυπομονούσα να βρεθώ στο ίδιο μέρος με όλα αυτά τα παιδιά, που είτε κουβαλούσαν την προωρότητα είτε όχι , πίστευα ότι θα τους έδινα μια μικρή ώθηση ώστε να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Σκεφτόμουν πολύ έντονα και τους γονείς των πρόωρων που μπορεί να με έβλεπαν και να έπαιρναν μία ανάσα αισιοδοξίας ότι και το δικό τους παιδί μπορεί να τα καταφέρει. Ήταν ένα αθλητικό γεγονός και μια γιορτή ζωής και αισιοδοξίας.
Ο Χριστόφορος μας μίλησε και για την κούραση που υπήρξε για την κατάκτηση του στόχου αλλά και τι σκεφτόταν για την επίτευξη του στόχου.
Έχω κολυμπήσει πολύ μεγαλύτερη απόσταση χωρίς διακοπή, αυτή των 42,2 χλμ στη θάλασσα. Ωστόσο το συγκεκριμένο εγχείρημα ήταν πάρα πολύ κουραστικό γιατί από νωρίς είχε αρχίσει να με ενοχλεί το στομάχι μου και οι συνεχόμενες στροφές το έκαναν χειρότερα. Παρόλα αυτά κατάφερα να κολυμπήσω μια τόσο μεγάλη απόσταση γιατί κάθε μου χεριά ήταν αφιερωμένη στα πρόωρα παιδιά της Κύπρου. Είναι συγκλονιστικό το πόση δύναμη παίρνεις όταν κάνεις κάτι για τους άλλους και όχι για εγωιστικούς λόγους. Αν και δεν έχω βιολογικά αδέλφια, αυτά τα παιδιά τα νιώθω αδέλφια μου γιατί μας συνδέει ένας πολύ ιδιαίτερος δεσμός. Το ίδιο είχα πάθει και στα 42,2 χλμ. Κάθε φορά που ένιωθα ότι οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν, σκεφτόμουν πως ένα πρόωρο δίνει την ίδια στιγμή τη δική του μάχη να πάρει έστω μία ανάσα και έτσι συνέχιζα.
Όσο για τους Κύπριους και την αγάπη και στήριξη που ένιωσε;
Η Κύπρος είχε πάντα σε όλη την οικογένεια μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, αν και δεν είναι ο τόπος καταγωγής μας. Θυμάμαι την μητέρα μου από μικρό παιδί να λέει Κύπρος και να δακρύζει. Μας ενώνει ένας αόρατος δεσμός που επιβεβαιώθηκε με την επίσκεψή μας στο νησί. Νιώσαμε ακριβώς αυτό που λέτε, μια τεράστια αγκαλιά. Μια αληθινή αγκαλιά που σπανίζει πια στην εποχή μας. Δεχτήκαμε τόση αγάπη απ’ όλους, από τον σύνδεσμο ΜΩΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, από παράγοντες του αθλητισμού, από πρόωρα, από γονείς πρόωρων, από αθλητές, από προπονητές, που πάει να σπάσει η καρδιά μας.
Ακόμα και από τα μέσα ενημέρωσης αλλά και τους απλούς ανθρώπους, ήταν τόσο θετική η αύρα και το καλωσόρισμα που μακάρι να ξαναβρεθεί η ευκαιρία ώστε να μπορέσω να τους το ανταποδώσω. Το event όσο και το ταξίδι στην Κύπρο το οφείλω στην πρόεδρο του συνδέσμου ΜΩΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, κα. Έλενα Μεγαλέμου που όχι μόνο σκέφτηκε να με προσκαλέσει αλλά όλοι είχαν οργανώσει τα πάντα τέλεια. Επίσης συγκινήθηκα απίστευτα γιατί εκτός από τα ΜΩΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, είχαν την ευγενή καλοσύνη να με βραβεύσουν και ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΎΥαλλά και η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό.
Το ταξίδι στην Κύπρο δεν ήταν τυχαίο. Σαν αθλητής αντοχής πιστεύω περισσότερο στην ψυχή πάρα στο σώμα. Ήρθα λοιπόν σε αυτόν τον υπέροχο τόπο γιατί γνωρίζω μέσα από την ιστορία του για την ψυχική δύναμη των ανθρώπων του και την ποιότητά τους. Έφυγα με τις αποσκευές μου γεμάτες αγάπη και πλέον βέβαιος πως η Κύπρος είναι το νησί που μου κληροδότησε η ψυχή μου!…
Όσο για αυτό που θέλει να απφήσει ως κοινωνικό αποτύπωμα και το μήνυμα στα Μωρά Θαύματα;
Το βασικό μήνυμα και η φιλοσοφία μου και στη ζωή μου αλλά και στον αθλητισμό είναι ότι εκεί που εγκαταλείπει το σώμα εκεί συνεχίζει η ψυχή . Να το θυμούνται πάντα αυτό ώστε να έχουν πάντα ελπίδα και να φροντίζουν πάντα την ψυχή τους περισσότερο από το σώμα τους. Να έχουν θάρρος και να πηγαίνουν κόντρα στα προγνωστικά. Εγώ όταν γεννήθηκα μου έδιναν μηδαμινές πιθανότητες να ζήσω και όμως τα κατάφερα. Να το πιστέψουν βαθιά μέσα τους ότι είναι ΜΩΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ γιατί η προωρότητα μας έχει κάνει δύο πολύ μεγάλα δώρα: την υπομονή και την επιμονή.
Ακόμα και αν στη μετέπειτα ζωή τους θα πρέπει πάντα να προσπαθούν περισσότερο από τους άλλους , να μην δυσανασχετούν γιατί με τη συνεχή προσπάθεια γινόμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Μα πάνω απ’ όλα να είναι καλοί άνθρωποι….. Γιατί σε εμάς τα πρόωρα είναι σαν να χάρισε ο Θεός το δώρο της ζωής δύο φορές και κατά κάποιο τρόπο οφείλουμε να μην την σκορπάμε αλλά να αφήσουμε το θετικό μας αποτύπωμα σε αυτόν τον κόσμο.
