Εγώ και Εσείς Υπήρξαμε!
Υπάρχουμε ως ιδέες, ως Έννοιες, ως Χρώματα, ως Καταστάσεις, ως Σκέψεις μέσα στο κεφάλι μας. Υπάρχουμε ως Σώμα που κινείται, που αλλάζει, που τρέχει, που ζει, που μεγαλώνει και μικραίνει και σταματά κάποτε να υπάρχει.
Κηρύσσω την έναρξη ενός 10λεπτου χορού! Μιας μελωδίας, μιας ιστορίας που θα σας αφηγηθούμε! Ας κάνουμε μια ιστορία! Έχω στο πλευρό μου την Μαρία Καμπέρη, χορογράφο, και τον Δημήτρη Γιασεμίδη, μουσικό δημιουργό.
Μαζί θα ενωθούμε σε μια νέα στιγμή. Αυτή είναι μια Καινούρια Μέρα! Τώρα αυτή η πράξη αυτή η ροή μας ενώνει. Ένας καλός πίνακας είναι μια καλή πράξη. Το φλάουτο είναι το πινέλο μου. Ο χορός της Μαρίας μαζί με τα αστέρια τη νύχτα είναι οδηγός μας. Όλοι οι κόσμοι που υπήρξαν πριν από εμάς. Είμαστε ενάντια στη μόδα, οι πράξεις μας στηρίζονται σε αληθινή εργασία σε κόπο ατέλειωτο. Πράγματα, Χρώματα, Σχήματα, Κινήσεις που μπορείς να πεις μόνο με χορό, μόνο με μουσική, μόνο με ζωγραφική. Τα λόγια δεν λέγονται, τα λόγια είναι ανύπαρκτα, τα λόγια είναι τοπία, χρόνος και πράξεις αληθινές.
Θυμάμαι που έζησα ως ελέφαντας που σκάλισα με διαμάντι πάνω σε ένα Σαπφίρι που φέραμε μαζί με την Κατερίνα από την Κένυα. Θυμάμαι που πέθανα και στέγνωσα κάτω από τον ήλιο του Ακάμα ως Crystalinum Cyprium. Θυμάμαι που γύρισα τον κόσμο για να βρω το Τρόοδος! Θυμάμαι που φύτεψα κήπους, ελιές, σχοινιές. Θυμάμαι ότι πρέπει να ξεχνώ πιο συχνά. Πιο τακτικά!
Μέσα στα νοσοκομεία άκουσα ανθρώπους να πεθαίνουν. Άκουσα τη δική μου προσευχή πριν να πεθάνει ο πατέρας μου.
Όμως στο τέλος άφησα τα έντομα να βρίσκονται πάνω στα άνθη τους και συνέχισα όπως και σήμερα το πρωί να ανοίγω τα δύο μου θεία δώρα. Τα μάτια μου! Τα απόνερα στις θάλασσες φεύγουν και γινόμαστε όλοι και πάλι δρόμος.
Γίνομαι τώρα μαζί σας, μια κοινωνία Χορού, Μουσικής, Νέας Ελπίδας! Με χρώματα που έγιναν για να ρέουν πάνω στη γη, πάνω στη ζωγραφική, μέσα μας. Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη μέσα μας. Η Τέχνη μας είναι η Δικαιοσύνη του Ζωντανού! Του Επιζώντα.
Σκεφτείτε: Να μπορούσαμε να κάνουμε ένα πόλεμο που θα σταματούσε όλους τους πολέμους για πάντα.
Σκεφτείτε: Να μπορούσαμε να έχουμε μια Δημοκρατία με Ίσα Ανθρώπινα Δικαιώματα για όλους τους λαούς του κόσμου. Γι’ αυτές τις ιδέες μιλούμε, γι’ αυτές δουλεύουμε. Λες και ο σεβασμός μας αξίζει, λες και μπορούμε να αγαπήσουμε τους γείτονές μας, τα αδέλφια, τα ξαδέλφια μας! Ας υπάρξουμε λοιπόν σε μια νέα Στιγμή.
Ας περπατήσουμε στα ακρογιάλια και πάνω στη ζωγραφική και τα χρώματα και οι ροές να μας μιλήσουν για τη μαγική απαρχή του κόσμου. Εκεί όπου ένα κύτταρο είπε ΝΑΙ σε ένα άλλο κύτταρο και έτσι άρχισε η ζωή. Ας αγαπήσουμε τα βουνά, τις πέτρες, όλα τα κομμάτια του ουρανού!
Και ας αγαπήσουμε ο Ένας τον Άλλον.